آفت و بلای دین

آفت و بلای دین

قسمت اول

آفت دین از هوای رخوت است

رخوتش ملا ز کار شهوت است

درنگاهش فرق چندانیکه نیست

بر بزرگ و کوچکش اوآفت است

چشم ناپاکش چگویم مبتلاست

بند ناموس دگر در خلوت است

حقه اش زن را که پیچددرحجاب

برخلاف گفته اش بیغیرت است

او دوچشم را ظاهراً درویش کند

بل به دنبال زن و بکارت است

او طلب کارازهمه شد در جهان

اوخسیس وهم گدای خست است

حسن نیت چون ندارددرفناست

پای وقتش لاشۀ بیفطرت است

در کمینِ یک شکارست او مدام

دشمن مردم وجمع وامت است

روضه میخواند چه با سوزو گداز

درضمیرش ناکثی بی کسوتست

آسمان را بر زمین دوزد به هم

ظاهرش پیرو یک شریعت است

لکن هرگزبخدایی اوندارد اعتقاد

چونکه با هراعتفاددرشدت است

یک کلام مثبتی در او که نیست

صحبتش دائم زیوم حسرت است

چون نمیداندچه سان اوآمدست

یا کجا او می رود درحرکت است

اوچه داندکه چه باشداین جهان

یا چرا صحبت ز کار وحدت است

او چه داند از بسیط یا از کثیر

یا که عمق فلسفه ازکثرت است

چونکه تنها می شناسد پول نقد

یا زمین و مزرعه از دولت است

هرکه را چون برده میداند اسیر

یاور تبعیض و بی مروت است 

ادامه دارد.....